– stanica w rejonie Aksajskim obwodu rostowskiego Federacji Rosyjskiej.
Stanica znajduje się na prawym brzegu rzeki Don, 30 km od obwodowego centrum. Ośrodek administracyjny gminy Staroczerkas. Przez kilka stuleci była głównym miastem wolnych ludzi. Kozackie miasteczko istniało tu od końca XVI wieku, a w połowie XVII wieku Czerkask, tak nazywała się stanica do 1805 roku, był stolicą kozactwa dońskiego.
W XVI wieku zaczęły pojawiać się pierwsze osady kozackie nad brzegami Donu. Czerkask został założony w 1570 przez Kozaków zaporoskich pod dowództwem księcia Michała Wiśniowieckiego podczas wyprawy na pomoc oblężonemu przez Turków Astrachania.
Według jednej z wersji Wiśniowiecki nadał nazwę miastu na pamiątkę ukraińskich Czerkasów, gdzie rozpoczęła się jego służba wojskowa i skąd pochodzili jego Kozacy zaporoscy. W Czerkasku koncentrował się zarząd i kontrola nad wojskiem, a na wiosnę gromadził się tu “Krąg”.
W 1637 roku z miasta wyruszyła wyprawa Azowska, w wyniku której zdobyto twierdzę Azow. W odwecie w 1643 Turcy zdobyli Czerkask i zniszczyli go. Miasto zostało wkrótce odbudowane, a w 1644 roku stało się stolicą Kozaków dońskich.
W czasach Piotra I terytorium wojska dońskiego weszło w skład moskiewskich posiadłości, niezależność kozaków zachwiała się, aż do tego stopnia, że Ataman uzgadniał wszystko z carem.
W 1744 Czerkask prawie całkowicie spłonął (zabudowa miasta zawsze była bardzo gęsta), a później nie mógł w pełni odzyskać swojej świetności. Wiosną wylewy Donu regularnie zalewały miasto.
To właśnie z powodu ciągłych wylewów i pożarów, ataman M. I. Płatow w 1804 roku podjął decyzję o założeniu nowej stolicy Obwodu Wojska Dońskiego- a w 1805 roku stolicę przeniesiono do Nowoczerkaska. Następnie Czerkask zaczął być nazywany Staroczerkaskiem, a pod koniec XIX wieku stracił status miasta.
W Staroczerkasku żyli legendarni atamani i sławni dońscy bohaterowie
Matwiej Iwanowicz Płatow — Ataman kozackiego Wojska Dońskiego (od 1801), generał kawalerii (1809), który brał udział we wszystkich wojnach Imperium Rosyjskiego końca XVIII — początku XIX wieku.
Stiepan Timofiejewicz Razin — Kozak Doński, przywódca powstania 1670-1671, największego w historii Rosji do czasów Piotra I
Kondratij Afanasjewicz Buławin — Ataman kozackiego Bachmutu Dońskiego, późniejszy Ataman wojskowy Kozaków dońskich, przywódca powstania ludowego.
Obecnie stanica Starocherkaska zachowała szczególną atmosferę i zabytki, odbywają się tu barwne święta poświęcone tematyce kozackiej, można spróbować lokalnej kuchni i poznać życie kozaków.
Staroczerkask jest pełen zabytków, pomników, które przetrwały do naszych czasów.
Staroczerkaski Sobór Zmartwychwstania Pańskiego.
- XIX-wieczna kamienna świątynia.
- Do 1805 była główną świątynią Wojska Dońskiego.
- Zachował się do naszych czasów niemal w pierwotnej formie.
- W 23 metrowym ikonostasie znajduje się 149 ikon.
Staroczerkaska Dzwonnica
45 metrowa dzwonnica przy katedrze, w której, oprócz dzwonnicy, znajdowało się również archiwum Wojska Dońskiego.
Ewelina Biernaś, studentka II roku Filologii Rosyjskiej Uniwersytetu Gdańskiego, studia pierwszego stopnia